
چه زیباست كه چون صبح،
پیام ظفر آریم
گل سرخ، گل نور،
ز باغ سحر آریم.
چه زیباست، چو خورشید،
دُرافشان و درخشان
ز آفاق پر از نور،
جهان را خبر آریم
همانگونه كه خورشید،
بر اورنگ زر آید،
خرد را بستاییم و
بر اورنگ زر آریم
چه زیباست كه با مهر،
دل از كینه بشوییم.
چه نیكوست كه با عشق،
گل از خار برآریم.
گذرگاه زمان را،
سرافراز بپوییم.
شب تار جهان را
فروغ از هنر آریم.
اگر تیغ ببارند،
جز از «مهر» نگوییم
وگر تلخ بگویند،
سخن از شكر آریم.
بیایید،بیایید،
ازین عالم تاریک
دلافروزتر از صبح،
جهانی دگر آریم!
فریدون مشیری
